SM UC-13
a)Teknik Bilgi= Torpedo İnspectorate'e bağlı olan Dr.Wernet tarafından tasarlanan UC-I sınıfı denizaltı, aslında UB-I sınıfından esinlenilmiştir.Büyük ölçüde birbirine benzer olan tasarımlar arasındaki farklar ise şunlardı. UB-I sınıfının aksine, UC-I sınıfı denizaltıların baş tarafında dikey olarak duran 6 adet mayın tüpü varken (tüp başına 2 tane olmak üzere toplamda 12 adet UC-120 tipi mayın taşınıyordu), UB-I sınıfı denizaltılarda da olan 8 mm'lik makineli tüfek UC-I tasarımında da mevcuttur. Ufak ve basit yapısı sayesinde oldukça hızlı bir biçimde inşa edilebilen bu denizaltıların mayın tüplerinde meydana gelebilen bir sorun, mayınların tüpten çıkarken normalinden erken olarak patlamasına sebep olabiliyordu. Maksimum 50 metre kadar bir derinliğie dalabilir.
b
)Teknik Özellikler= 168 ton ağırlığında olan denizaltı 34 metre uzunluğa, 3.15 metre ene ve 3 metre su çekimine sahipti. 265 beygir gücünde dizel motoru olan denizaltı, 6.49 knot hıza çıkabiliyordu. 14 kişi tarafından idare edilebilen araçta silah olarak 6 adet 100 mm'lik mayın tüpü ve 1 adet 8 mm'lik makineli tüfek mevcuttu.
b)Hizmet Hayatı= 23 Kasım 1914 günü siparişi verilen denizaltının inşasına 28 Ocak 1915 günü (A.G.Weser, Bremen , Kızak 227 tarafından) başlanmış ve 11 Mayıs 1915 günü tamamlanmıştır. 15 Mayıs 1915 günü donanmaya katılan denizaltı, Johannes Kirchner komutasına verilmiştir. Hizmet hayatı süresince 3 devriyeye çıkan UC-13, toplam ağırlıkları 387 ton olan 3 gemi batırmıştır. Ömrü çok fazla olmaya denizaltı, sonunu nihayet 29 Kasım 1915 günü Boğazın 89 km doğusunda (Melen Nehri yakınlarında) karaya oturmasıyla (kötü hava koşulları sebebiyle dead reckoning yöntemi ile seyehat ediliyordu) bulmuştur. Mürettebatı tarafından terk edilen denizaltı, havaya uçurulmuş ve personeli de yakınlarda bekleyen Türk gemileri tarafından alınmıştır.Kasım 1915'te denizaltıda işe yarayabilecek her türlü eşyayı almak için bölgeye gönderilen Yozgat ve Taşköprü gambotlarının yolu , Kefken Adası (Kandıra) açıklarında bekleyen Rus muhripleri Derzky, Gniewnyj ve Biespokojnyj tarafından kesilmiş ve yaşanan kısa bir çatışmanın ardından batırılmışlardır. 1960'lı yıllarda yerel dalgıçlar tarafından keşfedildiği zamana kadar tek parça halinde kalan denizaltı, ilerleyen yıllarda kısmi olarak sökülmüştür. Kalıntılar, 1988 yılında Selçuk Kolay tarafından yeniden keşfedildiği zamana kadar deniz dibinde yatmıştır. Bugünlerde enkazdan geriye bazı motor parçaları ve denizaltının dibi haricinde pek fazla bir şey kalmamıştır.
